RAFTING : E se chove? Que chova!!

As árbores de ribeira estreaban un provocador traxe de inicio de tempada Primavera 2016 cunhas follas húmidas e insultantemente novas e verdescentes...E o Ulla enorme de enchenta mimaaa...

O Ulla  e o Rafting nunca deixan a ningúen indiferente

E nós preparándonos para remar, rir, cantar e xogar

Gocemos do deporte e aprendamos

 a ler no reloxo dos tempos, da natureza, da vida, dos amores imposibles...

"Penar de Macías, por mor da desemellanza social, símbolo deses amores prohibidos"

GRAZAS!! aos compañeir@s do IES Macías o namorado pola cálida acollida 

Padrón ten un pedrón, e nós non temos "perdón", se ignoramos ou rexeitamos a nosa historia... as nosas tradicións e o noso patrimonio vital e cultural. Aprendamos a ler o reloxo dos tempos... Pensemos o mérito que tivo no S.XIX Rosalía de Castro para expresarse e inmortalizarse nese idioma de "paletos"...

Pensemos nas vellas formas de ruralidade, e as carencias ou penar fondo, o emigrar... e tamén nas alegrías dese mundo agrario do S.XX . Houbo un ditador, que por certo iba pescar ao Ulla, que ditaba ó que tíñamos que facer, dicir ou como falar e ata que pensar... ( En "La familia de Pascual Duarte" "La Colmena" podedes ver como retrata esa rancia e lúgubre sociedade, Camilo José Cela) onde por suposto o rol das mulleres era casar e mellor bonitas e caladiñas...

Procurémonos espazos libres de violencia de xénero machista ou sentimento de sexo forte dominando ao sexo débil. E pensemos e sintámonos en sintonía coas novas vías de ruralidade do S.XXI ou filosofía vital  do agro ou d@s "supervivientes" das aldeas... Como son os seres humanos que habitan nesta contorna rural? Porque as veces hai que recordarlles aos moz@s de Lacoru buuu neno mirar a hora en que vivimos neste reloxo do tempo...  Escoitemos con admiración esos cantos da terra que transmite a grande Sés! Quen che aprendíu eses cantos? 
Alegría é baixar en raftin, alegría é cantar...

                                                                                                                             

                      

 E pousa e pousa e pousa é non nos toques naquelas cousas...      
  E librémonos de todo tipo de ditaduras, violencias, incongruencias, intransixencias e incoherencias... Porque é bonita e nutritiva a DIVERSIADE de idade, xentes, ideas, proxectos, crencias e creadores.

Menos postureo urbá, e máis espírito de traballo de sacho 
máis agro rock&roll e admiración e dar vida ao noso!!!! 
Máis DAVILA!!

                       

Nunca choveu que non escampara...